Onlangs solliciteerde ik op een functie als beleidsadviseur voor iets wat ‘inclusief samenleven’ heet en daar kwam ik niet door de selectie. Het had te maken met mijn profiel en omdat ik niet weet wat dat betekent vroeg ik om opheldering. Ik doe dat bij elke sollicitatie, omdat ik ervan kan leren mezelf beter te profileren. De voornaamste les is dat het standaardantwoord bedoeld is om hr-medewerkers niet nog dommere dingen te laten zeggen.
Ik vind het wel jammer dat ik niet op die positie ben gekomen en hoop dat er iemand zit nu die graag het roer omgooit. Momenteel staat er namelijk in het beleid dat omtrent veiligheid bij het tegengaan van geweld wordt ingezet op de weerbaarheid van vrouwen. Hieronder verstaat de gemeente het leren herkennen van psychisch, emotioneel en lichamelijk geweld, het herstellen na geweldservaringen en het leren herkennen en aangeven van grenzen.
Een interessante benadering van tegengaan, want de eerste twee punten vereisen het plaatsvinden van geweld en het laatste meent dat slachtoffers zich nog niet verweren. In zeker opzicht weerspiegelt het beleid elk emancipatoir beleid in Nederland, waarbij de nadruk ligt op omgaan met je onderdrukking en niet op het ontwikkelen van structurele veranderingen.