Samen

Soms zie ik stelletjes op straat. Zij met haar arm om die van hem geklemd, terwijl hij zijn hand in zijn zak verankert. Mochten ze ietwat van elkaar afwijken raakt de afstand beperkt. Ze bieden elkaar houvast, maar tegelijkertijd ook ruimte. Als ze stilstaan valt het minder op, de harmonie. Pas als ze aan het lopen zijn, zie je het tot stand komen. Hoe zij zo nu en dan hoger klemt of lager klemt. Hoe hij zo nu en dan zijn stap inhoudt of opnieuw zijn anker verstelt. Samen komen ze wiegend vooruit.

Dan denk ik aan jou en hoe jij en ik dat niet hebben. Jij en ik doen dat niet meer. Jij en ik kennen elkaar al te lang. Jij kent mij inmiddels te goed. Als jij me op mijn plek zet, dan is het niet zo zeer om de balans te herstellen als om te laten zien wat de verhouding is. Hoe dichterbij ik kom bij jou, hoe duidelijker het wordt dat jij en ik elkaar niet nodig hebben. Samen houden jij en ik dit wel in stand, omdat afstand nemen zwaar is. Afscheid nemen nog meer. Als we onze wegen volledig zouden scheiden doen we teniet wat het ons gebracht heeft in de afgelopen jaren. Het is niet moeilijk voor mij om toe te geven dat jij daarin een meer leidende rol hebt gehad. Elk ander die ik ken zal bevestigen dat jij nogal dominant bent. Jij hebt grip op de dingen, bent nuchter, en killer dan ik. Dat zijn kwaliteiten die ik zelf mis. Zelf heb ik niets in handen, ben zweverig, en onderhevig aan mijn gevoelens. Van ons beiden had jij daarom veel eerder door dat jij en ik elkaar niet nodig hadden. We beïnvloeden elkaar. Jij hebt altijd meer zicht op het groter geheel. Dat gebruik je dan ook om mij te doen inzien dat mijn handelen niet zo zelfzuchtig moet zijn. Daarmee maak je mij een beter persoon. Als mijn handelen minder zelfzuchtig is, heb jij daar natuurlijk ook baat bij. Alleen jij en ik zijn niet voor elkaar bestemd en dat maakt dat ik jouw les om rekening te houden met een ander vaker toepas op een ander dan op jou. Als anderen me er op betrappen dat ik mijn relatie met jou niet zo nauw neem dan zien ze dat als vreemdgaan.

Ik kan het ze niet kwalijk nemen, ik geef toe dat ik zweverig ben in mijn vrijheden. Ze proberen me nog wel eens op het juiste pad te krijgen door me te vragen wat ik zou doen zonder jou. Wat ze willen horen van mij is dat ik gek zou worden, omdat ik niet meer iemand zal vinden zoals jij. Ze denken te weten hoe ik ben zonder jou. Ze zijn er vooral van overtuigd dat ik zonder jou te betrekken niet verder kom. Het is misschien ook een beetje voor hen dat we de schijn ophouden dat wij samen zijn. Wat jouw motieven zijn om samen te blijven weet ik niet. Ik betrek je namelijk al een tijdje niet meer bij mijn gedachten. Jij merkt het wel op als ik mezelf uit op een manier die jou niet bevalt. Dan zet je me op mijn plek. Misschien is dat wel wanneer jij je arm om mijn elleboog klemt, ik uit reflex mijn hand veranker in mijn broekzak en mijn stap inhoud. Dat ziet een ander misschien wel aan voor harmonie. Als jij en ik stilstaan hand in hand, zie ik dat slechts als een onderbreking van waar ik heen ging. Als ik je betrek bij mijn gedachten weet ik ook dat je me kan overreden met een nuchtere insteek. Probeer ik wat te veranderen, twijfel je aan mijn tevredenheid en vraag je of ik het niet goed vind zoals het is. Het is namelijk op zijn minst dwaas te noemen als je een gunstige situatie wil inruilen voor onzekerheden. Onzekerheden die je zeker tegemoet komt als je nergens controle over uitoefent, zweverig bent, en onderhevig aan je gevoelens. Toch wil ik het proberen. Deze dwaze zet. De afstand tussen ons beiden vergroten, zodat je niet meer je arm om me heen kan klampen en me tot stilstand kan brengen. Het kan me ook niet meer schelen dat anderen zullen zeggen dat het waanzin is om van jou te scheiden. Ze hebben dat namelijk van vele anderen gezegd die afstand van jou hebben genomen. Ik geef ze gelijk, meen ik echt.
Afstand nemen van jou, de realiteit, is de definitie van waanzin.
Ik kijk alleen nog net iets verder. Naar de mensen die het hebben gerealiseerd. Die het een nieuwe realiteit hebben gemaakt.
Zij worden toch nog altijd vol bewondering waanzinnig genoemd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *