Ik wil liever geen fictie lezen, die me verdrietiger maakt dan de werkelijkheid en toch gebeurt het. Toen ik het eerste hoofdstuk van The Interpreter of Maladies uithad, vond ik het een zielig einde. Ik las nog drie hoofdstukken voor ik dacht dat het misschien tijd was voor een ander boek. Ik heb heel even Ursula K. Le Guin opgepakt, maar toen viel mijn oog op een boek genaamd Before the Coffee Gets Cold. Gisteravond las ik hoofdstuk twee daarvan en was ik in tranen. Misschien lees ik wel graag fictie die me verdrietiger maakt dan de werkelijkheid.